به گزارش تحریریه، کشتی باری «اور گیون» (Ever Given) از چند روز قبل هنگام حرکت در کانال سوئز ضمن انحراف از مسیر خود به گل نشسته و موجب شده است تا کل مسیر این کانال حیاتی مسدود شود. همین امر باعث شد تا چرخه تولید و عرضه کالا و انرژی در گستره جهانی دچار اختلال شود.

برخی یدک کش ها و کشتی های کوچکتر برای تخلیه و سبک سازی این کشتی کانتینربر ۲۲۴ هزار تنی که ۴۰۰ متر طول دارد، وارد منطقه شده اند اما به اعتقاد کارشناسان تخلیه کامل آن ممکن است ماه ها به طول بیانجامد.

گفته می شود حدود ۱۰ درصد از تجارت جهان از طریق کانال سوئز جابجا می شود. ماهانه بیشتر از ۳۰۰ میلیارد دلار کالا از این مسیر تردد می کند و بستن بودن چند هفته ای آن می تواند لطمه بزرگی را به پیکر اقتصاد جهان که در حال خروج آرام از شرایط رکود کرونایی یک سال گذشته بود، وارد کند.

کانال سوئز آبراهه ای ساخته دست بشر و به طول کمتر از ۲۰۰ کیلومتر است که موجب اتصال دریای سرخ به دریای مدیترانه می شود. این مسیر نقش مهمی در دسترسی راحت جهان از طریق اقیانوس هند به اروپا دارد و در عمل مانع آن می شود که کشتی ها مجبور شوند مسیر بیشتر از ۱۵ هزار کیلومتری را دور قاره آفریقا طی کنند تا به بنادر اروپایی برسند.

جایگزینی برای کانال سوئز 

وقوع حادثه برای کشتی فوق و بسته شدن کانال سوئز مجالی را برای عرضه دوباره برخی ابتکارات مطرود پیشین باز کرده است که گویا در آن ایالات متحده و رژیم صهیونیستی نقش محوری را دارند. تارنمای نشریه «بیزینس اینسایدر» در گزارشی نوشت ایالات متحده از دهه ۱۹۶۰ میلادی برنامه داشت تا گزینه جایگزینی را برای کانال سوئز حفر کند و در این مسیر بر روی بیشتر از ۵۰۰  بمب هسته ای اسرائیل حساب کرده بود.

طبق این گزارض، یک طرح محرمانه و طبقه بندی شده مربوط به دهه ۱۹۶۰ میلادی حکایت از آن دارد که در سال ۱۹۶۳ از پیشنهاد ساخت کانالی سخن به طول ۱۶۳ مایل (حدود ۳۰۰ کیلومتر) سخن به میان آمده است که از طریق صحرای نقب اسرائیل (Negev desert) و به وسیله حفاری با بمب های هسته ای قابل انجام است.

طبق توافق محرمانه فوق مهندسان و کارشناسان پیشنهادی را مبنی بر استفاده از صدها بمب هسته ای را برای ایجاد این آبراه بررسی کردند که هیچ گاه به نتیجه نرسید. اگرچه این مسیر می توانست اکنون مفید باشد.

البته طرح فوق در سال ۱۹۹۶ از طبقه بندی خارج شد. این ابتکار که از طرف آزمایشگاه Lawrence Livermore National Laboratory تهیه شده بود مورد حمایت وزارت امور خارجه آمریکا قرار داشت. در آن زمان روش های مرسوم حفاری بسیار گران و بدون صرفه اقتصادی ارزیابی شدند و به همین دلیل از انفجار هسته ای به عنوان راهی جایگزین و ارزان تر سخن گفته شد.

همان موقع برآورد می شد برای حفر این کانال بیشتر از ۱ گیگاتن مواد منفجره (۵۲۰ بمب هسته ای) مورد نیاز است. ۱۳۰ مایل از این مسیر پیشنهادی در منطقه ای بیابانی و بدون جمعیت عبور می کرد.  

طرح آزمایشگاه فوق یک دهه پس از بحران در مورد کانال سوئز و درگیری های سیاسی متعاقب آن در مصر و دیگر کشورهای خارجی ارائه شد. کارشناسان اعتراض های سیاسی به ویژه از سوی کشورهای عربی منطقه را دلیلی بر اجرایی نشدن طرح ارزیابی می کنند. 

پایان/